22 Aralık 2011 Perşembe

kıskanmakla heyecanlanmak arasında gidip geliyorum

Nina Canell ne der ne anlatır, neyin altını çizer pek bi şey bulamadım açıkçası. fakat benim için açık olan bi şey varsa, (algısı sadece belli bir  yöne çalışan insanın açıklığından, dar penceresinden bahsediyorum burda) bu tapetum lucidumun duvarı açışı, ötesini ima edişi. işin diğer versiyonlarında, ya da diğer fotoğraflarında diyeyim, bu kadar bariz değil bu.
bir tomar kablo ve iki güzel parantez duvarda, iki tane, buraların ötesi, hayal perdesi

Nina Canell’s poetic interventions are both object and event; a form of sculptural thought experiments that introduce unexpected links between people and physical phenomena.

Text: Magnus Bons

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder